Arabowie – język, kultura, historia na Bliskim Wschodzie (Syria, Jordania, Liban) – taką tematyką oczarowała nas Pani Elżbieta Madoń – arabistka i podróżniczka po Bliskim Wschodzie na wspólnym spotkaniu w piękny i rozsłoneczniony listopadowy poranek.
Pierwszą częścią swej opowieści gwoli wprowadzenia nas w tą tematykę był wykład o języku – tym „pisanym”. O piśmie, alfabetach i ich pochodzeniu oraz stopniowej ewolucji. Z zapartym tchem słuchaliśmy wymowy (na tyle śpiewnego, co chwilami gardłowego) języka Proroka Mahometa w wykonaniu Pani Elżbiety, która demonstrowała nam na zaimprowizowanej tablicy alfabet, rdzenie, tworzenie i końcówki wyrazów, itd. Następnie szeroko mówiła o religii, której podporządkowane są inne dziedziny kultury, takie jak: architektura, malarstwo, poezja czy literatura.
Fonetyczny system pisma, w którym każdy znak (zwany literą) odpowiada zasadniczo jednemu dźwiękowi – głosce (samogłosce lub spółgłosce). W tym rozumieniu alfabety są różne, gdy zasadnicze zestawy liter różnią się krojem między sobą, np. alfabet grecki, alfabet łaciński i alfabet cyrylicki (cyrylica, grażdanka, głagolica)są różne, a alfabet polski i alfabet niemiecki są tylko wariantami alfabetu łacińskiego. To rozumienie terminu „alfabet” jest równoznaczne z terminem „pismo”.
Najstarsze pisma mają charakter obrazkowy (wizerunek przedmiotu), z czasem rozbudowane (określanie przymiotników, czasowników, etc.) Miejsce powstania alfabetu arabskiego to Kanaan (Ziemia Kanaan) – okolice Izraela, Libanu, nadmorska część Syrii poprzez oddziaływanie sąsiednich, znających już pismo cywilizacji. W XVIII. – XV. wieku przed naszą erą Kanaan był to szlak handlowy, miejsce krzyżowania się kultur Bliskiego Wschodu.
Alfabet Kanejski dał początek trzem alfabetom – Ugaryckiemu, Fenickiemu i Południowo Semickiemu.
Alfabet Fenicki z kolei dał początek alfabetom Starogreckiemu i Aramejskiemu – ten zaś z kolei dał początek Alfabetowi Natabejskiemu i w dalszym, ciągu dziejów Alfabetowi Arabskiemu.
Alfabet Starogrecki dał swoje początki alfabetom Greckiemu – który dał początek Cyrylicy, a także Alfabetowi Rzymskiemu i innym Alfabetom Łacińskim – w tym Alfabetowi Polskiemu.
W następnej części naszego spotkania Pani Elżbieta zabrała nas w świat Bliskiego Wschodu leżącego na styku nie tylko – jak mówiła – trzech kontynentów, ale także wielu kultur, religii, szlaków handlowych i pielgrzymkowych.
Oglądając fantastyczne zdjęcia słuchaliśmy opowieści o Damaszku, z jego olśniewającym kompleksem Tekkiye Sulejmana, zbudowanego według projektu z 1554 roku przez najwybitniejszego architekta Imperium. Poznaliśmy historię kościoła Ananiasza, św. Pawła, meczetu Omajjadów, którego próg przekroczył Jan Paweł II! Oglądając bajecznie kolorowy Bazar Hamadiye niemal czuliśmy zapachy wschodnich owoców, przypraw i wonności.
W oszołomienie wprawiły nas twierdze Krzyżowców wspaniale wkomponowane w surowy górski i pustynny krajobraz oraz jedne z największych wykopalisk archeologicznych świata, bo rozciągające się niemal na 50 ha ruiny Tadmuru – Palmyry, założonego – według tradycji biblijnej – przez samego króla Salomona.
Z wielkim wzruszeniem słuchaliśmy opowieści o Matce Bożej, która przebywała w Homs ze św. Tomaszem i obejrzeliśmy relikwię w postaci paska, którym przewiązywała Miriam – Maria swe szaty. Pas został podzielony na trzy części, z czego jedna została zawieziona do Indii, a druga do Watykanu. Najdłuższa – którą widzieliśmy na zdjęciach – prezentowana jest właśnie w tejże miejscowości.
Z tej prelekcji wiele dowiedzieliśmy się o klimacie, ludności i jej zajęciach, wierze, zwyczajach, religii i mentalności. Barwny język, ogromna wiedza, a przy tym pasja, życzliwość (dla nas) i chęć dzielenia się nimi jak tez i swymi przeżyciami, doznaniami i refleksjami, to dla nas wielka lekcja, za którą jesteśmy bardzo wdzięczni i serdecznie dziękujemy. Spotkanie to na długo pozostanie w naszej pamięci.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz